چهارشنبه سوری
دیروز رو هم به رسم هر سال، به کوریچشم اونهایی که این کار رو حرام می دونن از روی آتیش پریدم، نه به این خیال که با این کار سالی پر از سلامت خواهم داشت، بلکه به این امید که اونهایی که تصور می کنن نود وپنج درصد ایرانی ها باهاشون موافقن و ازشون حرفشنویی دارن ببینن که اوضاع چندان بر وفق مرادشون نیست.
توی ایران هم حسابی چهارشنبه سوری بوده و ملت سنگ تموم گذاشتن. حکومت اسلامی همه ی توانش، از پخش فیلمهای سینمایی تو تلویزیونهاش گرفته تا حرام کردم مراسم وحکومت نظامی اعلام نشده، رو بکار گرفت تا از وسعت مراسم بکاهه. اما مثل این سی و دوسال گذشته مردم نشون دادن که راهشون از راه حکومت چقدر جداست.
با وجود سانسور شدید خبری و کنترل اینترنت و اخراج و محدود کردن آزادی عمل خبرنگاران خارجی، باز هم مثل همیشه خبرها رسید و پخش شد. خبرهایی که حاکی از روزی پر نشاط و موفق برای جنبش آزادیخواهی مردم سرزمینمون بود.
اما هنوز هم اونچه که کم داریم وجود یک اعتلاف گسترده میان نیروهای آزادیخواه و گیتی گرای مخالف حکومت اسلامی ست. همبستگیی که اگر بوجود بیاد، خیلی سریع، جای خودش رو در میون مردم خسته از شریعت و دروغ باز خواهد کرد. امیدوارم این دسته از گروههای سیاسی، که پراکندگی شون یکی از عوامل تداوم حکومت اسلامی ست بخود بیان. هر چند که حرکتهایی در این زمینه شروع شده اما باید این حرکت شتابی بیش از پیش بگیره.
