داوری در مورد دیگران

داوری در مورد دیگران کار آسانیست برای خیلی از ما! اما ...

پیش از آنکه بخواهی در مورد من، رفتارم و زندگی ام قضاوت کنی، کفشهای "من" را بپاکن و در راه رفته ی من گام بردار. از کوچه ها، خیابانها، کوهها و دشت هایی گذر کن که من گذشته ام. اشکهایی را بریز که من ریخته ام. دردها و خوشیهایی را تجربه کن که من کرده ام. زخمهایی را حس کن که من کرده ام. طعم عشقها و شکستهایی را بچش که من چشیده ام. سالهایی را بگذران که من گذرانده ام. روی سنگهایی بلغز که من لغزیده ام، دوباره و دوباره برپاخیز و مجددا در همان راه سخت قدم بزن و بارها و بارها از صفر شروع کن، همانطور که من کرده ام...

سپس... سپس

آنگاه می توانی در مورد من داوری کنی!

ممنون از دوست عزیزی که نگارنده این متن است